Прывыканне да курэння можна ўмоўна падзяліць на некалькі этапаў.

Першы этап — эпізадычнае курэнне

Кураць у пэўных сітуацыях, часцей за ўсё “за кампанію”, выкурваючы 1-3 цыгарэты ў дзень з частатой 1-2 разы на тыдзень. Пры такім курэнні няма тагі да тытуню, фізічная залежнасць ад нікаціну адсутнічае. Паследствіямі нікацінаізму на гэтым этапе могуць быць асобныя парушэнні ў дзейнасці сэрцава-сасудзістай сістэмы і з боку вегетатыўнай нервовай сістэмы, якія носяць функцыянальны характар і хутка праходзяць пасля спынення курэння.

Другі этап — сістэматычнае курэнне

Колькасць выкурваемых цыгарэт колеблецца ад 3 да 7 у дзень. Тагі ўзмацняецца, абумоўліваючыся не толькі псіхалагічнай, але і фізічнай залежнасцю. З’яўляецца імкненне не толькі атрымаць задавальненне, але і патрэба зняць непрыемныя адчуванні, расслабіцца.

Трэці этап — выяўленая хранічная інтаксыкацыя

Цяга вызначаецца як псіхалагічнай, так і фізічнай залежнасцю. Курыльнік выкурвае ад 10 да 25 цыгарэт у дзень. Тагі да курэння ўзмацняецца, а ўтрымліванне ад яго выклікае з’яўленне абстынентнага сіндрома. З боку псіхалагічнай сферы назіраецца павышаная раздражняльнасць. Нярэдка сустракаюцца сымптаматычныя расстройства з боку дыхальнай сістэмы і страўнікава-кішачнага тракту, а таксама зніжэнне сэксуальнай функцыі.

Чацвёрты этап — цяжкая хранічная інтаксыкацыя

Кураць у пэўных сітуацыях, часцей за ўсё “за кампанію”, выкурваючы 1-3 цыгарэты ў дзень з частатой 1-2 разы на тыдзень. Пры такім курэнні няма тагі да тытуню, фізічная залежнасць ад нікаціну адсутнічае. Паследствіямі нікацінаізму на гэтым этапе могуць быць асобныя парушэнні ў дзейнасці сэрцава-сасудзістай сістэмы і з боку вегетатыўнай нервовай сістэмы, якія носяць функцыянальны характар і хутка праходзяць пасля спынення курэння.